Open Satsang met Randolph | Intensives

Open Satsang intensive… (Een impressie en een gewaarwording van een deelnemer…) Aanwezige: “We verkeren op Mallorca… na met de auto hoog boven de haven van ‘port de Pollença’ door de bergen te hebben gereden dalen we af langs steile adembenemende kliffen en afgronden… Af en toe steken er wat wilde geitjes de weg over en zweeft er een vale gier hoog boven ons hoofd voorbij. Onder aan de andere kant van de bergen brengt Randolph ons naar een groot langgerekt strand dat eindigt in hemelsblauwe grote rondlopende bocht… Welkom in ‘Platja de Formentor’, staat er op een jarenzestig bord geschreven… Na lekker een tijdje onze eigen gang te zijn gegaan, roept hij ons op het stand bijeen en loopt met ons het warme helderblauwe water in… Terwijl we in een kring stilstaan zie ik onder ons scholen vissen voorbij zwemmen en voel ik - hoe gek dit ook klinkt - hele kleine visjes aan mijn voeten ‘knabbelen’… Randolph speekt vanuit de kring ons toe… We hebben het vanmorgen over Gewaarzijn gehad. We hebben het gehad over hoe Gewaarzijn de ingrond is van je bestaan en de enige constante is zolang je leeft. We hebben het gehad over hoe Gewaarzijn het Eerste Gegeven is en in je ervaring zich laat kennen als ‘ik-ben’, maar dat deze ‘Ik-ben’-heid voor de meeste mensen er niet of nauwelijks toe doet, omdat het volledig ongrijpbaar is… Bij het merendeel der mensheid verkeert de realisatie van Gewaarzijn in een slapende toestand. Het fungeert voor de meeste mensen als een onbeduidende onkenbare achtergrond. Wat wij in ‘de Yoga van het Licht’ doen, is deze ‘slapende of in zijn spaarstand staande functionaliteit van Gewaarzijn’ wakker roepen. Wakker geroepen Gewaarzijn, kan als overbrugging dienen. Geactiveerd, wakker geroepen Gewaarzijn kan in zijn levenskrachtige schitterendheid een brug vormen naar je Ware Natuur, het Absoluut Stralende. In Advaita Vedanta termen vormt de Zijnstoestand de overbrugging naar het Absolute. Het grote geheim van Zelfrealisatie zit ‘m in de combinatie van Gewaarzijn én de levenskracht. Deze combinatie vormt de transcendente sleutel… Via levend Gewaarzijn kan de oversteek gemaakt worden. Deze oversteek wordt in de Hartsoetra van de Boeddhisten mooi samen gevat met ‘Gate, Gate, Paragate, Parasamgate Bodhi Svaha’! Mijn Avadhuta-teachings gaan deze middag over de transparante ongrijpbaarheid van Gewaarzijn en haar toch heel duidelijk ervaarbare overbrugging… Terwijl we hier met z’n allen in de warme zoute zee staan, vraag ik jullie pogingen te doen om de zee letterlijk met je handen te grijpen…” Aanwezige: “Ik en mijn medereizigers keken elkander wat vreemd aan. Met de handen de zee proberen te grijpen? Nadat we met elkaar veel lol hebben gemaakt over de absurditeit van het grijpen van het zeewater, komen we weer bijeen… “En is het gelukt?”, vraagt Randolph met ondeugende ogen… Aanwezige: “Ik antwoord met ‘nee, natuurlijk niet’!” Randolph: “Dienovereenkomstig proberen de meeste mensen Gewaarzijn of Zelfrealisatie te grijpen of te begrijpen, maar net zoals hier de zee, glipt ook Gewaarzijn pertinent tussen je vingers door. Gewaarzijn is nu eenmaal volledig ongrijpbaar en onbegrijpbaar….” Aanwezige: “Iemand maakt plots met zijn hand een kommetje en zegt dat de zee grijpen met een heel klein beetje zeewater wel lukt…” Randolph: “Misschien lukt het met je hand een klein beetje zeewater op te vangen, maar heb je hiermee dan de hele zee kunnen grijpen of opgevangen? Is het water in je hand de zee? Je zou het kommetje zeewater in je hand kunnen vergelijken met een concept, een inzicht of een bepaald gevoel. Een concept, inzicht of gevoel over Gewaarzijn is geen Gewaarzijn. Je zou het ‘een kopie’ of ‘een nabootsing’ kunnen noemen. Maar ‘een nabootsing’ of een ‘kopie is natuurlijk niet het origineel. Je kunt de levende zee niet vatten of bevatten met een denkbeeld of door het in de vorm van een inzicht of concept ‘stil te laten staan’. Bovendien is wat betreft Gewaarzijn, of de Oceaan van Bewustzijn, iedere kom en omvatting simpelweg te klein. Je kunt iets alomtegenwoordigs onbegrensd niet bevatten of omvatten met iets tegenwoordigs begrensd. Er is nu eenmaal de kosmische wetmatigheid die zegt: ‘Het beperkte past wel in het onbeperkte, maar het onbeperkte past niet in het beperkte…’. De vrijheid van Gewaarzijn laat zich niet vangen… Wel, nu ga ik je iets anders laten zien, iets wat met ongrijpbaar Gewaarzijn wel mogelijk is… … Je kunt de zee niet grijpen, maar je kunt je door de zee wel laten dragen. Laat jezelf maar een tijdje in de zee drijven en voel hoe de zee je draagt…” Aanwezige: “Ik huiver… Mijn mond valt van verbazing open… hoe simpel is dit. Ik kan Gewaarzijn niet grijpen of dragen, maar ik kan er wel door gedragen worden! Voor mijn beperkte identificatie is het grijpen en begrijpen van Gewaarzijn onmogelijk, abstract en volledig ongrijpbaar, maar Gewaarzijn Zelf kan mijn beperkte identificatie wel heel concreet dragen… Ik doe mijn ogen dicht en laat mee door de zee dragen. Wederom ben ik gevonden en wordt ik bovendien nog eens gedragen… Ik kan mijn geluk niet op… Wat een wonderlijke eenvoudige en voor de hand liggende openbaringen komen er uit de Avadhuta- teachings van Randolph voort. Ik wordt er helemaal lyrisch over en er onstaat een lekkere soort duizeligheid… Ik word vervoerd. Nogmaals doe ik mijn ogen dicht en laat mee door de zee dragen en vervoeren. Ik ervaar nu wat Randolph bedoelt met zijn vervoerings-teachings. Ik word vervoerd en verkeer in vervoering. Hoe is het mogelijk dat zo iets simpels mij zo kan optillen en naar oneindige hoogten kan verheffen… Geheel in extase drijf ik met heel mijn ziel en zaligheid in deze Mallorcaanse zee, in alle zeeën… en gedagen worden breidt zich uit naar drijven in de gehele kosmische Oceaan… Als een baby in een kosmische baarmoeder word ik de eindeloosheid in gewiegd… In het geklots en geklater van de golven dringt er een miljoenen jaren oud oer-stem door… ‘My dear child, I, the Sea of Consciousness, am pleased to carry you…’ Verlekkert stroomt Sat-Chit-Ananda door mijn zee-aderen… en explodeert mijn Oceanische Hart naar een fontein van leven… Het lijkt wel een eeuwigheid…, maar in de Oceaan van Gelukzalige extase voel ik hoe op een gegeven moment een enorme stille tegenwoordigheid mijn niet alleen draagt, maar aan alle kanten ook over mij heen buigt… Ik voel mij door vervoerende zee helemaal ontvangen en wordt geabsorbeerd. Het is misschien raar om te zeggen, maar al drijvende los ik op en wordt de Oceaan… Sam-adhi… Vanuit de grote Stilte van Genezijde hoor ik hoe iets fluisterend mijn oceanische bewustzijn binnen komt drijven… Ik voel hoe de ogen van mijn oude ‘gestorven’ leermeester op mij rusten en me aankijken… Na al die bevlogen jaren dringt zijn oude uitdrukking hier en nu helemaal tot me door: ‘One can’t hide in Consciousness, allow Consciousness to take care of you…’.

Randolph

Open Satsang |  Randolph |  Onder de waterval | Ardèche 

Open Satsang | Randolph | Ibiza | transformation

Open Satsang | Randolph | Baden in het Schitterende

Randolph

Open Satsang met Randolph | Intensives

Open Satsang intensive (Een impressie en een gewaarwording van een deelnemer…) Aanwezige: “We verkeren op Mallorca… na met de auto hoog boven de haven van ‘port de Pollença’ door de bergen te hebben gereden dalen we af langs steile adembenemende kliffen en afgronden… Af en toe steken er wat wilde geitjes de weg over en zweeft er een vale gier hoog boven ons hoofd voorbij. Onder aan de andere kant van de bergen brengt Randolph ons naar een groot langgerekt strand dat eindigt in hemelsblauwe grote rondlopende bocht… Welkom in ‘Platja de Formentor’, staat er op een jarenzestig bord geschreven… Na lekker een tijdje onze eigen gang te zijn gegaan, roept hij ons op het stand bijeen en loopt met ons het warme helderblauwe water in… Terwijl we in een kring stilstaan zie ik onder ons scholen vissen voorbij zwemmen en voel ik - hoe gek dit ook klinkt - hele kleine visjes aan mijn voeten ‘knabbelen’… Randolph speekt vanuit de kring ons toe… We hebben het vanmorgen over Gewaarzijn gehad. We hebben het gehad over hoe Gewaarzijn de ingrond is van je bestaan en de enige constante is zolang je leeft. We hebben het gehad over hoe Gewaarzijn het Eerste Gegeven is en in je ervaring zich laat kennen als ‘ik-ben’, maar dat deze ‘Ik-ben’-heid voor de meeste mensen er niet of nauwelijks toe doet, omdat het volledig ongrijpbaar is… Bij het merendeel der mensheid verkeert de realisatie van Gewaarzijn in een slapende toestand. Het fungeert voor de meeste mensen als een onbeduidende onkenbare achtergrond. Wat wij in ‘de Yoga van het Licht’ doen, is deze ‘slapende of in zijn spaarstand staande functionaliteit van Gewaarzijn’ wakker roepen. Wakker geroepen Gewaarzijn, kan als overbrugging dienen. Geactiveerd, wakker geroepen Gewaarzijn kan in zijn levenskrachtige schitterendheid een brug vormen naar je Ware Natuur, het Absoluut Stralende. In Advaita Vedanta termen vormt de Zijnstoestand de overbrugging naar het Absolute. Het grote geheim van Zelfrealisatie zit ‘m in de combinatie van Gewaarzijn én de levenskracht. Deze combinatie vormt de transcendente sleutel… Via levend Gewaarzijn kan de oversteek gemaakt worden. Deze oversteek wordt in de Hartsoetra van de Boeddhisten mooi samen gevat met ‘Gate, Gate, Paragate, Parasamgate Bodhi Svaha’! Mijn Avadhuta-teachings gaan deze middag over de transparante ongrijpbaarheid van Gewaarzijn en haar toch heel duidelijk ervaarbare overbrugging… Terwijl we hier met z’n allen in de warme zoute zee staan, vraag ik jullie pogingen te doen om de zee letterlijk met je handen te grijpen…” Aanwezige: “Ik en mijn medereizigers keken elkander wat vreemd aan. Met de handen de zee proberen te grijpen? Nadat we met elkaar veel lol hebben gemaakt over de absurditeit van het grijpen van het zeewater, komen we weer bijeen… “En is het gelukt?”, vraagt Randolph met ondeugende ogen… Aanwezige: “Ik antwoord met ‘nee, natuurlijk niet’!” Randolph: “Dienovereenkomstig proberen de meeste mensen Gewaarzijn of Zelfrealisatie te grijpen of te begrijpen, maar net zoals hier de zee, glipt ook Gewaarzijn pertinent tussen je vingers door. Gewaarzijn is nu eenmaal volledig ongrijpbaar en onbegrijpbaar….” Aanwezige: “Iemand maakt plots met zijn hand een kommetje en zegt dat de zee grijpen met een heel klein beetje zeewater wel lukt…” Randolph: “Misschien lukt het met je hand een klein beetje zeewater op te vangen, maar heb je hiermee dan de hele zee kunnen grijpen of opgevangen? Is het water in je hand de zee? Je zou het kommetje zeewater in je hand kunnen vergelijken met een concept, een inzicht of een bepaald gevoel. Een concept, inzicht of gevoel over Gewaarzijn is geen Gewaarzijn. Je zou het ‘een kopie’ of ‘een nabootsing’ kunnen noemen. Maar ‘een nabootsing’ of een ‘kopie is natuurlijk niet het origineel. Je kunt de levende zee niet vatten of bevatten met een denkbeeld of door het in de vorm van een inzicht of concept ‘stil te laten staan’. Bovendien is wat betreft Gewaarzijn, of de Oceaan van Bewustzijn, iedere kom en omvatting simpelweg te klein. Je kunt iets alomtegenwoordigs onbegrensd niet bevatten of omvatten met iets tegenwoordigs begrensd. Er is nu eenmaal de kosmische wetmatigheid die zegt: ‘Het beperkte past wel in het onbeperkte, maar het onbeperkte past niet in het beperkte…’. De vrijheid van Gewaarzijn laat zich niet vangen… Wel, nu ga ik je iets anders laten zien, iets wat met ongrijpbaar Gewaarzijn wel mogelijk is… … Je kunt de zee niet grijpen, maar je kunt je door de zee wel laten dragen. Laat jezelf maar een tijdje in de zee drijven en voel hoe de zee je draagt…” Aanwezige: “Ik huiver… Mijn mond valt van verbazing open… hoe simpel is dit. Ik kan Gewaarzijn niet grijpen of dragen, maar ik kan er wel door gedragen worden! Voor mijn beperkte identificatie is het grijpen en begrijpen van Gewaarzijn onmogelijk, abstract en volledig ongrijpbaar, maar Gewaarzijn Zelf kan mijn beperkte identificatie wel heel concreet dragen… Ik doe mijn ogen dicht en laat mee door de zee dragen. Wederom ben ik gevonden en wordt ik bovendien nog eens gedragen… Ik kan mijn geluk niet op… Wat een wonderlijke eenvoudige en voor de hand liggende openbaringen komen er uit de Avadhuta-teachings van Randolph voort. Ik wordt er helemaal lyrisch over en er onstaat een lekkere soort duizeligheid… Ik word vervoerd. Nogmaals doe ik mijn ogen dicht en laat mee door de zee dragen en vervoeren. Ik ervaar nu wat Randolph bedoelt met zijn vervoerings-teachings. Ik word vervoerd en verkeer in vervoering. Hoe is het mogelijk dat zo iets simpels mij zo kan optillen en naar oneindige hoogten kan verheffen… Geheel in extase drijf ik met heel mijn ziel en zaligheid in deze Mallorcaanse zee, in alle zeeën… en gedagen worden breidt zich uit naar drijven in de gehele kosmische Oceaan… Als een baby in een kosmische baarmoeder word ik de eindeloosheid in gewiegd… In het geklots en geklater van de golven dringt er een miljoenen jaren oud oer-stem door… ‘My dear child, I, the Sea of Consciousness, am pleased to carry you…’ Verlekkert stroomt Sat-Chit-Ananda door mijn zee-aderen… en explodeert mijn Oceanische Hart naar een fontein van leven… Het lijkt wel een eeuwigheid…, maar in de Oceaan van Gelukzalige extase voel ik hoe op een gegeven moment een enorme stille tegenwoordigheid mijn niet alleen draagt, maar aan alle kanten ook over mij heen buigt… Ik voel mij door vervoerende zee helemaal ontvangen en wordt geabsorbeerd. Het is misschien raar om te zeggen, maar al drijvende los ik op en wordt de Oceaan… Sam-adhi… Vanuit de grote Stilte van Genezijde hoor ik hoe iets fluisterend mijn oceanische bewustzijn binnen komt drijven… Ik voel hoe de ogen van mijn oude ‘gestorven’ leermeester op mij rusten en me aankijken… Na al die bevlogen jaren dringt zijn oude uitdrukking hier en nu helemaal tot me door: ‘One can’t hide in Consciousness, allow Consciousness to take care of you…’.

Open Satsang |  Randolph |  Onder de waterval | Ardèche 

Open Satsang | Randolph | Ibiza | transformation

Open Satsang | Randolph | Baden in het Schitterende

Open Satsang |  Aurora Borealis | | Yoga van het Licht

Open Satsang |  Realisatietocht | Himalaya

Randolph

Open Satsang met Randolph | Intensives

Open Satsang intensive (Een impressie en een gewaarwording van een deelnemer…) Aanwezige: “We verkeren op Mallorca… na met de auto hoog boven de haven van ‘port de Pollença’ door de bergen te hebben gereden dalen we af langs steile adembenemende kliffen en afgronden… Af en toe steken er wat wilde geitjes de weg over en zweeft er een vale gier hoog boven ons hoofd voorbij. Onder aan de andere kant van de bergen brengt Randolph ons naar een groot langgerekt strand dat eindigt in hemelsblauwe grote rondlopende bocht… Welkom in ‘Platja de Formentor’,  staat er op een jarenzestig bord geschreven… Na lekker een tijdje onze eigen gang te zijn gegaan, roept hij ons op het stand bijeen en loopt met ons het warme helderblauwe water in… Terwijl we in een kring stilstaan zie ik onder ons scholen vissen voorbij zwemmen en voel ik - hoe gek dit ook klinkt - hele kleine visjes aan mijn voeten ‘knabbelen’… Randolph speekt vanuit de kring ons toe…

Open Satsang |  Onder de waterval | Ardèche 

Open Satsang | Randolph | Ibiza | transformation

Open Satsang | Randolph | Baden in het Schitterende

We hebben het vanmorgen over Gewaarzijn gehad. We hebben het gehad over hoe Gewaarzijn de ingrond is van je bestaan en de enige constante is zolang je leeft. We hebben het gehad over hoe Gewaarzijn het Eerste Gegeven is en in je ervaring zich laat kennen als ‘ik-ben’, maar dat deze ‘Ik- ben’-heid voor de meeste mensen er niet of nauwelijks toe doet, omdat het volledig ongrijpbaar is… Bij het merendeel der mensheid verkeert de realisatie van Gewaarzijn in een slapende toestand. Het fungeert voor de meeste mensen als een onbeduidende onkenbare achtergrond. Wat wij in ‘de Yoga van het Licht’ doen, is deze slapende of in zijn spaarstand staande functionaliteit van Gewaarzijn wakker roepen. Wakker geroepen Gewaarzijn, kan als overbrugging dienen. Geactiveerd, wakker geroepen Gewaarzijn kan in zijn levenskrachtige schitterendheid een brug vormen naar je Ware Natuur, het Absoluut Stralende. In Advaita Vedanta termen vormt de Zijnstoestand de overbrugging naar het Absolute. Het grote geheim van Zelfrealisatie zit ‘m in de combinatie van Gewaarzijn én de levenskracht. Deze combinatie vormt de transcendente sleutel… Via levend Gewaarzijn kan de oversteek gemaakt worden. Deze oversteek wordt in de Hartsoetra van de Boeddhisten mooi samen gevat met ‘Gate, Gate, Paragate, Parasamgate Bodhi Svaha’!

Mijn Avadhuta-teachings gaan deze middag over de transparante ongrijpbaarheid van Gewaarzijn en haar toch heel duidelijk ervaarbare overbrugging… Terwijl we hier met z’n allen in de warme zoute zee staan, vraag ik jullie pogingen te doen om de zee letterlijk met je handen te grijpen…” Aanwezige: “Ik en mijn medereizigers keken elkander wat vreemd aan. Met de handen de zee proberen te grijpen? Nadat we met elkaar veel lol hebben gemaakt over de absurditeit van het grijpen van het zeewater, komen we weer bijeen… “En is het gelukt?”, vraagt Randolph met ondeugende ogen… Aanwezige: “Ik antwoord met ‘nee, natuurlijk niet’!” Randolph: “Dienovereenkomstig proberen de meeste mensen Gewaarzijn of Zelfrealisatie te grijpen of te begrijpen, maar net zoals hier de zee, glipt ook Gewaarzijn pertinent tussen je vingers door. Gewaarzijn is nu eenmaal volledig ongrijpbaar en onbegrijpbaar….” Aanwezige: “Iemand maakt plots met zijn hand een kommetje en zegt dat de zee grijpen met een heel klein beetje zeewater wel lukt…” Randolph: “Misschien lukt het met je hand een klein beetje zeewater op te vangen, maar heb je hiermee dan de hele zee kunnen grijpen of opgevangen? Is het water in je hand de zee? Je zou het kommetje zeewater in je hand kunnen vergelijken met een concept, een inzicht of een bepaald gevoel. Een concept, inzicht of gevoel over Gewaarzijn is geen Gewaarzijn. Je zou het ‘een kopie’ of ‘een nabootsing’ kunnen noemen. Maar ‘een nabootsing’ of een ‘kopie is natuurlijk niet het origineel. Je kunt de levende zee niet vatten of bevatten met een denkbeeld of door het in de vorm van een inzicht of concept ‘stil te laten staan’. Bovendien is wat betreft Gewaarzijn, of de Oceaan van Bewustzijn, iedere kom en omvatting simpelweg te klein. Je kunt iets alomtegenwoordigs onbegrensd niet bevatten of omvatten met iets tegenwoordigs begrensd. Er is nu eenmaal de kosmische wetmatigheid die zegt: ‘Het beperkte past wel in het onbeperkte, maar het onbeperkte past niet in het beperkte…’. De vrijheid van Gewaarzijn laat zich niet vangen… Wel, nu ga ik je iets anders laten zien, iets wat met ongrijpbaar Gewaarzijn wel mogelijk is… … Je kunt de zee niet grijpen, maar je kunt je door de zee wel laten dragen. Laat jezelf maar een tijdje in de zee drijven en voel hoe de zee je draagt…” Aanwezige: “Ik huiver… Mijn mond valt van verbazing open… hoe simpel is dit. Ik kan Gewaarzijn niet grijpen of dragen, maar ik kan er wel door gedragen worden! Voor mijn beperkte identificatie is het grijpen en begrijpen van Gewaarzijn onmogelijk, abstract en volledig ongrijpbaar, maar Gewaarzijn Zelf kan mijn beperkte identificatie wel heel concreet dragen… Ik doe mijn ogen dicht en laat mee door de zee dragen. Wederom ben ik gevonden en wordt ik bovendien nog eens gedragen… Ik kan mijn geluk niet op… Wat een wonderlijke eenvoudige en voor de hand liggende openbaringen komen er uit de Avadhuta-teachings van Randolph voort. Ik wordt er helemaal lyrisch over en er onstaat een lekkere soort duizeligheid… Ik word vervoerd. Nogmaals doe ik mijn ogen dicht en laat mee door de zee dragen en vervoeren. Ik ervaar nu wat Randolph bedoelt met zijn vervoerings-teachings. Ik word vervoerd en verkeer in vervoering. Hoe is het mogelijk dat zo iets simpels mij zo kan optillen en naar oneindige hoogten kan verheffen… Geheel in extase drijf ik met heel mijn ziel en zaligheid in deze Mallorcaanse zee, in alle zeeën… en gedagen worden breidt zich uit naar drijven in de gehele kosmische Oceaan… Als een baby in een kosmische baarmoeder word ik de eindeloosheid in gewiegd… In het geklots en geklater van de golven dringt er een miljoenen jaren oud oer-stem door… ‘My dear child, I, the Sea of Consciousness, am pleased to carry you…’ Verlekkert stroomt Sat-Chit-Ananda  door mijn zee-aderen… en explodeert mijn Oceanische Hart naar een fontein van leven… Het lijkt wel een eeuwigheid…, maar in de Oceaan van Gelukzalige extase voel ik hoe op een gegeven moment een enorme stille tegenwoordigheid mijn niet alleen draagt, maar aan alle kanten ook over mij heen buigt… Ik voel mij door vervoerende zee helemaal ontvangen en wordt geabsorbeerd. Het is misschien raar om te zeggen, maar al drijvende los ik op en wordt de Oceaan… Sam-adhi… Vanuit de grote Stilte van Genezijde hoor ik hoe iets fluisterend mijn oceanische bewustzijn binnen komt drijven… Ik voel hoe de ogen van mijn oude ‘gestorven’ leermeester op mij rusten en me aankijken… Na al die bevlogen jaren dringt zijn oude uitdrukking hier en nu helemaal tot me door: ‘One can’t hide in Consciousness, allow Consciousness to take care of you…’.